تو از کوچ مرغای دریا رسیدی تنم شد حریمت ولی تو ندیدی خیالت که ساحل فقطریگ و ماسه ست به من تکیه کردی ،چشامو ندیدی
تو جا موندی از کوچ تو آغوشگرمم برات لونه ساختم با شنهای نرمم نزاشتم بفهمی که غربت چه تلخه به دریازدم تا غمامو نفهمم..
حالا یادگارم ازت جای پاته نگاهم همیشه به یادنگاته حالا روزگارم پر از موج و کوچه دل صاف دریا پر از خنده هاته چه آسونبریدی جه آسون ندیدی ازین ساحل دور چه آسون پریدی
| نوشته شده توسط امید در پنج شنبه 87/6/21 و ساعت 10:39 صبح | نظرات دیگران()
